ఆశోక్.....జై జవానా ...జై కిసానా ?

ఇప్పటికే చాలా మ౦ది వివర౦గా వ్రాసారు ..అన్నీ బావున్నాయి ..నేను చెప్పదలుచుకున్నది ఇ౦కొ౦త ఈ టపా లో..

సెవె౦తు  క్లాస్ వరకు మా ఊరు హై స్కూల్ లోనే నా చదువు ..అశోక్ నాకు కజిన్ మరియు క్లాస్ మేట్ కూడా. సెవె౦తు కి వచ్చాక  ట్యూషన్ కి వెళ్ళ కు౦డా అన్ని సబ్జెక్ట్స్ లోను ( యూనిట్, క్వార్టర్లీ ఇలా౦టి ఎగ్జామ్స్ )  పాస్ అయ్యే ఒకే ఒక అబ్బాయి కాబట్టి, గొప్ప వాడే..మిగిలిన అన్ని సబ్జెక్ట్స్ నాకు, బాషీద్ కి మార్క్స్ బాగా వస్తే , అశోక్ కి మాత్ర౦ సైన్స్ లో యెదురు లేదు ..ఖాజా మాష్టారు దగ్గర మా కన్నా ప్రియమైన విద్యార్ధి అయిపోతున్నాడు ..కుళ్ళుకొనే చాన్సు కూడా లేదు,  ఆ అబ్బాయి సమాధానాలు కూడా అ౦త తెలివి గా ఉ౦టాయి :). ఉదాహరణ కు 'చలనము ' అనే లెసన్ మొదలు పెడ్తూ అసలు జ౦తువుల కు ( మనిషి కూడా ఈ వర్గమే) చలనము ఎ౦దుకు అని అడిగాక మన౦ మామూలుగా ఆడుకోవడానికి, సినిమా, తి౦డి ఇవి కదా చెప్పేది ..ఈ అబ్బాయి అ౦తకు ము౦దే అయిపోయిన లెసన్ పేరు కూడా ఒక అన్సర్ గా చెప్పాడు ..అది 'ప్రత్యుత్పత్తి ' కోస౦ అని. హ్మ్ ఎవ్వరమూ ఊహి౦చలేము ...అ౦త శ్రద్ద గా వినేవాడన్నమాట ..నాకు తను ఇప్పటికీ ప్రత్యేక౦ గా గుర్తు ఉ౦డటానికి కారణ౦ కూడా ఈ ఒక్క సమాధానమే ..

సరే విషయ౦ లోకి వస్తే, ఇ౦టర్మెడీయట్ ఫస్ట్ ఇయర్ మధ్య లోనే , ఒక్కసారిగా నేను చదవను అని, అర్మీ లో జాబ్ ప్రయత్నమ్ మొదలు పెట్టేశాడు..కేవలమ్ పదవ క్లాస్ క్వాలిఫికేషన్!!!..బ్రిలియ౦టే కాని,  చదువు లో శ్రద్ద పోయి౦ది..ఇ౦టి పరిస్తితులు ఒక కారణ౦ అయితే, ఆ చదువు వల్ల ఉద్యోగ౦ యెప్పుటికి వచ్చేను అని.

   అ౦తదాకా ఎ౦దుకు ఇప్పుడే ఆర్మీ జాబ్ లో చేరిపోతా అని మానేసాడుట ..ఇ౦ట్లో కూడా డబ్బులు సాయ౦ చేయ వచ్చును అని :)  .పెదనాన్న వాళ్ళు యెవరన్నా చదివిస్తా౦ అన్నా, వినకు౦డా తను ఎ౦చుకున్న దారి లోనే వెళ్ళాడు. తను కూడా కొన్నాళ్ళు దూర ప్రదేశాల్లోనే ఉన్నాడు అనుకు౦టా. స౦పాది౦చి౦ది జాగ్రత్తగా ఊరి లో పొల౦ కొన్నాడు. అమ్మ, నాన్న లకి, తమ్ముడికి కలిపి మ౦చి ఇల్లు కట్టి పెట్టాడు ..ఇ౦కా ఊరిలో ఎరువుల వ్యాపార౦ ఈ మధ్యనే మొదలు పెట్టారు ..బానే ఉ౦ది .. ఇక చదువు కూడా ఎగ్జామ్స్ వ్రాసి డిగ్రీ పూర్తి చెసాడు..పీ జీ అయ్యి౦ది లేనిది తెలీదు మరి. ఇన్ని స౦వత్సరాలు అని సర్వీస్ చేస్తె, వేరే ఉద్యోగాలు వచ్చేస్తాయి అట. తను డిగ్రీ కూడా ఉ౦ది కాబట్టి మ౦చి జాబ్ కి చే౦జ్ అయి, పేరె౦ట్స్ కి దగ్గర గా సెటిల్ అవ్వడ౦ తన ప్లాను.

బాఘానే పొల౦ కొన్నాడని జై కిసాను కాని, ఉద్యోగ రీత్యా జవాను అని కాని అ౦దామా ..ఉహూ..కాని ఒక మ౦చి కొడుకు, అన్నయ్య మాత్ర౦ అవుతాడు...మా అ౦దరి కన్నా తనే స౦తోషమ్ గా ఉన్నాడు అని మాత్ర౦ అనిపిస్తు౦ది ..ప్రాణాలు తెగి౦చే పని ఉ౦దో లేదో తెలియదు ..ఇ౦కా చాలా మ౦ది ఇలా వెళ్ళిన వారు తెలుసు కాని, అప్పట్లో నాకు దగ్గరి స్నేహ౦ అశోక్ గురి౦చి వ్రాయాలి అనిపి౦చి౦ది ...

ఇక రైతు పని మానేస్తె తి౦డి ఉ౦డదు అన్నది భ్రమ కాదా ..మా తాతయ్యలు అ౦దరూ రైతులే..నాన్న టైమ్ వచ్చేసరికి తగ్గి పోయారు ..ఇప్పుడు ఊరిలో మా వాళ్ళ లో వ్యవసాయ౦ చెసే వారు కొద్ది మ౦ది. చిత్ర౦ గా వారి అ౦దరికీ ఒక్కే ఆడపిల్ల, మ౦చి ఉద్యోగ౦ చేసే అబ్బాయి కి ఇచ్చి పెళ్ళి చెయ్యడానికి కష్టపడుతున్నారు...కాబట్టి రైతు పని మానుకూటే తి౦డి ఉ౦డదన్న భ్రమ లు పెద్ద జోక్. కిరాణా వస్తువు ల రేట్లు పెరిగితే స౦తోషి౦చ౦డి అప్పుడు నమ్ముతా౦, మధ్య లో వారు యె౦త తిన్నా రైతు కు కూడా కొ౦త ఎక్కువ ధర వస్తు౦ది కాబట్టి ..

అద్రుష్ట౦ బాగు౦డి పొలాల రేట్లు కూడా విపరీత౦ గా పెరిగాయి ..వీళ్ళ క౦టే పెద్ద ఇన్వెస్టర్లు యెవరు...కొ౦చెమ్ డబ్బు ఉన్నా పొలమే కొ౦టాడు రైతు...రియల్ యెస్టేట్ అని చేతులు కాల్చుకోడు ..ఇక పెద్ద పెద్ద వుద్యోగస్తులు,ఇ౦జినీర్లు కూడా రైతు బిడ్డలే ఉన్నారు ..ఒక సమయ౦ లో ... N.T.R , Naidu కూడా మామూలు రైతు కుటు౦బ౦ ను౦డి వచ్చిన వారే.... 

ఇక రైతు తినే ఆరోగ్యకరమైన ఆహారము, ప౦డ్లు ఎవరు తినగలరు...చక్కని వాతావరణ౦ ..రోజు కూలీలు గురి౦చి చెప్పమన్నారా? వారి గురి౦చి యెవ్వరూ వ్రాయలేదు కదా..వారు పాలవాడు , పేపర్ వాని తో సమాన౦ గానే భావి౦చారు యేమో ..కాని అది ఒక పరిస్తితి, గెలుపు ఓటములు అన్ని చోట్లా ఉన్నట్లే. ఇప్పుడు ప్రభుత్వ౦ రైతు కు ఇచ్చిన పరిహార౦ కొ౦చమయినా  రైతు కు గొప్పే...  

జవాను కూడ నాకు కొ౦తే తెలుసు , వారికి ప్రభుత్వ౦ ఇచ్చే రాయితీలు అన్నా, ఇన్నా? ...ఇక ప్రాణాలు అ౦టారా..బాధ్యత కలిగిన ప్రతి పౌరుడూ ఒక సైనికుడే.

ఇ౦త వ్రాసినా, ఈ స౦వత్సర౦ మొదట నాన్న తో ఫొన్ మాటాడుతూ ఆయన చెప్పిన ఇబ్బ౦దులు, వరి నారు దొరకక, ఉన్నా ఆకాశాన్ని అ౦టిన రేట్లు  ( విపరీతమైన వర్షాలు కారణ౦గా చాలా నారు పనికి రాకు౦డా పోయి౦ది ), అసలు చివరికి ఎప్పటికో  వేసిన ప౦ట కూడా చేతికి రాక ఉన్న బాధ నాకు కూడా తెలుసు ..

కొ౦తమ౦ది రైతుల కి వ్యవసాయ౦ ఒక ఇష్ట౦. ప్రాజెక్ట్ లు సరిగా నిర్వహి౦చలేని ప్రభుత్వాన్ని మాత్ర౦ వద్దు అనుకోరు. మన పార్టీ గెలిచి౦దా లేదా అన్నది ముఖ్య౦ .. :)  ఇక్కడ మన టపా కి  ఏమి వ్రాసినా బాగు౦ది , జై జై అని వ్యాఖ్యలు వ్రాసే వారున్నట్లే  మన ప్రజలు కూడా.

మనము కలిసుండాలని

నవ మాసాలూ మోసాను అని ,నలుగు పెట్టి స్నానం చేయించాను  అని
ముద్దలు పెట్టి , బడికి పంపావు అని చెప్పావు బంగారు కొండ అన్నావు
నచ్చిన పిల్లకిచ్చి  (నీకే కదా నచ్చినది ) పెళ్లి చేసి
ఇప్పుడు ...నేను కనిపించడం లేదు అంటున్నావు.

నేను స్కూల్ కి వెళ్ళినప్పుడు రోజంతా నీకు కనిపించలేదు కదా..
ఉద్యోగం లో చేరి ఊరు దాటింది నీ ఆశలు కలలు నేరవేర్చడానికే కదా...
ప్రతి నెలా ఉత్తరాలు వ్రాసే దానివి ..ఇప్పుడు వ్రాయడం లేదేమి .

నేను నాన్నతో విహారాలకు వెళ్ళినప్పుడు,
కొత్త స్నేహితులతో ఆనందం గా ఉన్నప్పుడు
ఆనందం గా వున్నావ్ కదా ..ఇప్పుడేమయ్యింది
సంతోషం తెచ్చి పెట్టు కొంటున్నావు.

మా దగ్గరికి వచ్చి వుండమంటే, ఇల్లు వదిలి రానన్నావ్.
ఇది కూడా నీ ఇల్లు కదా. మనం ఒక ఇంటివారం అవునా
కలిసిఉందాము అని వినిపించాలని ఉంది .మళ్లీ నిన్ను
 mail to :అమ్మ@ప్రేమ.com దగ్గర కలుసుకోవాలని

చందు- నేనింతే గారి కనబడుట లేదు కు సమాధానం కావాలన్నారనీ  :)

ఆరెంజ్ - హీరో జానూ ని ఎందుకు ప్రేమించాడు అసలు అంటే!!

నిజానికి సినిమా చూసిన వారికి సామాన్యం గా ఈ అనుమానము రాదు. మొదటే రామ్, జానూ కి  తను  గీసిన బొమ్మ (హీరోయిన్ దీ )  చూపించిన సీన్ లో చెప్పేస్తాడు  కదా, తన  మొహం  ఎందుకు   నచ్చింది అని. అలాగే చివరి లో కూడా చెప్తాడు, అప్పుడు అలా ఉండేది ,ఇలా ఉండేది అని ...ఇంకా తర్వాత .ఒక సాంగ్ మధ్య లో నేమో, అసలా మొహం చూస్తె ప్రేమే రావడం లేదని భలే నిజం చెప్పేస్తాడు!!!  మరి ఆ అమ్మాయి మొహం ఇప్పుడు అతనికి నచ్చడం లేదు (బాగా ఏడిపిస్తున్నది కదా అప్పటికి ) ..ఆ సీన్ లో అచ్చు నాగబాబు నవ్వినట్లే మనమందరం ఫక్కున నవ్వుతాము ..సరదాగా, నిజం లాగా ఉంటుంది వాళ్ళ పోట్లాట ...


అయినా అన్నిసార్లు ఫెయిల్ అయ్యాక, ఎలాంటి వారు నచ్చుతారు అనేది చూసినప్పుడు తెలిసిపోవడం ఒక పద్దతి.. ఇక్కడ హీరో జానూ ఒక్కమ్మాయి  తోనే  మొదటిసారి సారి చూడగానే ప్రేమ అని వెంట పడలేదు. ముందు కూడా అలానే జరిగింది. కాకపోతే మొదటి సారి  అందం చూసి  వెంట వెళ్ళాడు. ఇంకా ఒక వ్యక్తి కళ్ళు, నవ్వు మనకి యెంతో కొంత నిజాన్ని తెలియ చేస్తాయి ..మనం చూడగలిగితే ..ఇక్కడ జానూ ని మొదట హీరో అలాంటి స్తితి లోనే చూస్తాడు ..ఆ అమ్మాయికి ప్రేమ అంటే ఇష్టం అని అనుకొంటాడు(ట), ఇక రామ్ కి కూడా ప్రేమ అంటే ఇష్టమే మరి (అంటే మనకి ఉండే ఇష్టం కాదండోయ్ ..అతను చెప్పే ప్రేమ వేరే కదా ) .   'జానూ' (జెనిలియా) నవ్వు సీన్ చాలామందికి అతిగా ఉంది కాని , మన బ్లాగుల్లోను , బజ్ , చాట్ లో ..కెవ్వు ..కేక ..నా బొంద అని ఒక్కో రేంజ్ లో చెప్తారు కదా..అదే ఇది ..కాబట్టి మీకు అర్ధం అయ్యిందనుకుంటాను ఆ అమ్మాయి చేసి చూపిస్తే అసయ్యం గా  ఉంది అంటూ  మరి అలా కెవ్వ్!!  కెవ్వ్!!!  మనే  వాళ్ళలో మనమూ ఉంటున్నామే



ఈ అమ్మాయి అలా సంకోచాలు అవి లేకుండా  తన ఆనందాన్ని  ఎక్ష్ప్రెస్స్ చెయ్యడం అతనికి నచ్చింది ( నానా అర్ధాలు తియ్యకండి ప్లీజ్ :) ) మరి తొలిప్రేమ లో కీర్తి రెడ్డి కూడా  పవన్ కళ్యాణ్ కి అందుకే నచ్చిందేమో తెలిదు.అందగత్తె అని పవన్ పడిపోయాడు అంటారా...ఇంకా బోల్డు మందిని చూసాను అందగత్తెల్ని అంటాడేమో అని నా అనుమానం.బాఘా తెలిదు. మనం ఈ సందర్భం లో ఇంకో సినిమా ని గుర్తు చేసుకోవాలి మరి ..అది ఇడియట్.రవితేజ ఎందుకు ప్రేమిస్తాడు , మనం చక్కగా ఒప్పుకొన్నాము ఆ సినిమా లో. అలాగే ప్రతి తొలిచూపు ప్రేమకి మంచిదో ,చెడ్డదో ఒక కారణం ఇలానే ఉంటాయి . ఎవరము ఒప్పుకొన్న ఒప్పుకోకున్నా


సరే హీరో సెలక్షన్ ఈ సారి కూడా తప్పింది అనుకోండి ఏమవుతుంది .11 లవ్ స్టొరీ లు అవుతాయి ఫైనల్ గా ఒక్క మంచి అమ్మయిని కూడా ప్రేమించలేక పోతే,   చివరికి పెళ్లి చేసికోకుండా మన అటల్ బిహారీ వాజపాయ్ గారి లాగా ప్రధాన మంత్రి అయ్యి , 'నిజం'  ప్రభుత్వం అని నానా గొడవ చేసి  నెల రోజులూ , మహా అయితే ఒక సంవత్సరం ఉంటాడేమో !!! ఓర్పు చాలా తక్కువ కాబట్టి మన్మోహన్ సింగ్ గారిలాగా చాలా రోజులు మాత్రం అస్సలు ఉండడు.

నేనూ, సీత, శ్రీనివాసరావు మాస్టారు

నేను స్కూల్ లో  చేరాక ఎక్కడా రెండు సంవత్సరాలు కుదురు గా చదివింది లేదు ..నాన్న ప్రతి ఏట పంటలు మొదలయ్యే టైం కి ఊరు వెళ్లి కావలసిన సామాగ్రి తెచ్చుకొంటూ ఒక సంవత్సరం అకౌంటు పుస్తకాలూ తో పాటు నాకూ ఒక రెండు పుస్తకాలూ ,నోట్సులు పట్టుకొచ్చారు.. . అలా మా నాన్న నాకు ఒక పది ఎక్కాలు , ఒక ఇంగ్లీషు పుస్తకం (చిన్నదే) చదివించేసాక (అంటే బాగా భయపెట్టి అన్నమాట) నన్ను స్కూల్  కి పంపించేసారు ..మిగతా పది ఎక్కాలు రావడానికి నాకు ౪ ఏళ్ళు పట్టిందనుకోండి.

మూడవ క్లాసుకి మేము తాతయ్య వాళ్ళ ఊరుకి మారాము.అక్కడే కాన్వెంట్ లో  సీత , శ్రీనివాసరావు మాస్టారు కలిసారన్నమాట .నేను ౩ వ క్లాసు కి వెళ్ళాలంటే పదమూడవ ఎక్కం దాకా అయినా వచ్చుండాలి అని మాస్టారు నన్ను క్లాసు లో వేరే గా కూర్చోపెట్టి చెప్పేవారు .అదృష్టం బాగుండి ఒక ఆరు, ఏడు  తప్పులతో ఎక్కం అప్ప చెప్పేసాక క్లాసు  లో అందరితో పాటు కలిపేసారు ..ఇలా ముందు నాకు మాస్టారు ఒక్కరే బాగా పరిచయం. మిగతా అందరు కొంచెం తెలుసు.

సీత అనే అమ్మాయి వాళ్ల పెదనాన్న వాళ్ళింట్లో ఉండి చదువుకోడానికి మా ఊరు వచ్చింది. తను మా అందరికీ ఇష్టం. ఇల్లు కూడా మా పక్క వీధి లో అవ్వడం , స్కూల్ తర్వాత కూడా కలిసే వాళ్ళం ఇద్దరమూను.మాస్టారు చెప్పే క్లాసు లో నేను, సీత కాక ఇంక బేబి, తులసి, సునీతా, వెంకట లక్ష్మి , రజని ఇంకో ఇద్దరు అమ్మాయిలు ఇంకా  అంతే మంది అబ్బాయిలు ఉండేవారు . అబ్బాయిలు ఎప్పుడూ  రాజకీయాలు గురించి  చెప్పుకొనే వాళ్ళు . మేము ఏమో వాళ్ళకు వినిపించకుండా సినిమాలు, పువ్వులు, తిండి  గురించి చెప్పుకొంటూ ఉండేవాళ్ళం. లేకపోతే రాజకీయాలకి విరామం ఇచ్చి మమ్మల్ని ఏడిపించేవాళ్ళు కదా. మొత్తానికి ఒక సంవత్సరం పూర్తి అయ్యి నాలగవ క్లాసు కి వచ్చాం.

శ్రీనివాసరావు మాస్టారు అంతకు ముందు టీచర్ల కన్నా ప్రత్యేకం గా కనిపించేవారు..అందరికీ అలాగే అనిపించిందేమో మరి. నేను ఎప్పుడూ స్కూల్ కి లేట్ గా వెళ్ళేదాన్ని ఇంక వెళ్ళక తప్పదు అన్నట్లు. ఎందుకంటే సంక్రాంతి కి తప్ప సెలవులు ఉండవు ఈ కాన్వెంటు కి. నేనేమో సవత్సరము అంతా ఆ మూడు రోజులకోసమే ఎదురు చూసేదాన్నా, ఈ అమ్మాయిలేమో జనవరి పన్నెండో తారీకు నుంచి సెలవులు అస్సలు ఇష్టం లేనట్లు మాస్టార్ల ముందు చెప్పి చెప్పి నాకు భయాందోళనలు కల్పించేవాళ్ళు. వీళ్ళ మాటలతో అప్పుడు కూడా బడి పెట్టేస్తారేమో అని నిజం గా భయపడే దాన్ని. అలా లేటు గా క్లాసు కి వెళ్తే ఉండే శిక్షలు తప్పించుకోడానికి ఒక్కోసారి మానేసేదాన్ని. ఇది ఇంకా కష్టం,  ఎందుకంటె ఇంట్లో వాళ్ళకి, ఆటలు  ఆడుకుంటుంటే వీధి కనిపించే పిన్ని, బాబాయి లకి అందరికీ  సమాధానం చెప్పుకోవాలి. ఒకరోజు మాస్టారు పిలిచి నువ్వు ఆలస్యం గా వచ్చినా పర్వాలేదు, కొట్టను, లేటు అయ్యిందని మానేయ్యకు అని చాలా ముద్దు గా, ప్రేమ గా చెప్పారు. ఆనందమే ఆనందం. నేను యధేచ్చ గా వెళ్ళేదాన్ని. ఆయనేమో ఇచ్చిన మాట ఒక నాలుగురోజులు కూడా గుర్తు పెట్టుకోలేదు. గుర్తు వస్తుందన్న ఆశ తో ఆలస్యం అయినా నేను మాత్రం ఆ తర్వాత స్కూల్ మానేయ్యలేదు.

సాయంత్రం కధలు బాగా చెప్పేవారు ..పరీక్షలో తప్పితే మాత్రం సాయంత్రం ఇంకో గంట నిలబెట్టే వారు.అక్కడ అమ్మాయిలం మాత్రం అందరూ ఉండేవాళ్ళం, చదివితే కదా. అదీ కాక సినిమాలు తో పాటు  మాస్టారు గురించి కూడా చెప్పుకోవాల్సి వచ్చేసరికి టైం సరిపొయ్యేది కాదు . ఒక్కోసారి సాయంత్రం పనిష్మెంటు సెక్షన్ తప్పించుకోడానికి అమ్మ తలంటు పోస్తాను త్వరగా రమ్మని చెప్పింది అనగానే పంపించేసే వారు. తర్వాత రోజు తలంటు ఏది అంటారేమో అని ఇంకో టెన్షను :)

ఇలా ఒకరోజు మాస్టారు అలా మధ్యలో బయటికి వెళ్లాక, అమ్మాయిలం ముచ్చట్లు మొదలు,  శ్రీలక్ష్మి లా సినిమా టైటిల్స్ మొదలవుతాయి దగ్గర్నించి, ఏమి  మిస్సవ్వకుండా చెప్పేవాళ్ళం చూడని వాళ్ళకి.  ఆ రోజు సీత ఉన్నట్లుండి మాటల్లో 'నాకు రాత్రి కలలో  శ్రీనివాసరావు మాస్టారు వచ్చారు' అని చెప్పింది. ముందు కుంచెం షాక్ అయినా తేరుకొని అవునా ఏం జరిగింది చెప్పు చెప్పు అని ఒకటే అడగడం.....అది కాస్త చెబితే, మేము నెక్స్ట్ సీను ఊ హిం చే స్తూ బ్రతిమలుకోడం. చెప్పాలంటే మనసులో నేను తెగ బెంగ పెట్టేస్కున్నా :)..సరే అదేమో ఊరించి ఊరించి చెప్తూ అప్పుడేమయ్యిందంటే అని ఆగిపోయింది. సినిమాల్లో అయితే కచ్చితం గా సాంగ్ వచ్చే సీను అన్నమాట..మాకు అందరికీ వెలిగింది కాని చెపితే వినాలని ..అంతకంటే సిగ్గు మా సీతమ్మ కి ... ఇంకా నాకు అర్ధమైపోయింది నాకు ఈ పిల్ల కాంపిటీషను అని. మిగతా వాళ్ల గురించి నాకు అప్పట్లో అనుమానాలు లేవు :)

చదువులో కూడా  అందరం పోటి గా ఉండేవాళ్ళం, టెస్ట్ లు అవి పెట్టినపుడు. హోం వర్క్ బాగా చేస్తే నోట్ బుక్ లో సైన్ చేసే వారు . అలా ఆ రోజు ఎవరికి ఎక్కువ సంతకాలు మాస్టారు చేస్తే వాళ్ళకి చప్పట్లు..ఇంక ఆ రోజంతా వాళ్ళు స్పెషల్. మొదట్లో నాకు బాగా సంతకాలు పెట్టేవారు ..తర్వాత అబ్బాయిలు మాకు చెక్ పెట్టారనుకోండి ..నా మనసులో మాత్రం మాష్టారుకి నేనంటే నే అభిమానం అని మురిసిపోయ్యేదాన్ని..కాని నిజం నిప్పులాంటిది కదా. ఒక రోజు నాకు  ఇంకో షాక్ తగిలింది. ఏంటి అంటే, ఎప్పటిలానే టెస్ట్ పెట్టారు . 25 కి 8 మార్కులతో అంకమ్మ అనే అబ్బాయి క్లాస్ ఫస్టు..మిగతావాళ్ళు 5 కి అటు ఇటు అన్నమాట ..పంతుల్ గార్కి బాఘా  కోపం వచ్చింది. మాకు ఒక్కొక్కరికి 20 కన్నా ఎన్ని మార్కులు తక్కువ వస్తే వాళ్ళకి అన్ని దెబ్బలు అని నిర్ణయించేశారు. ఫస్ట్ వచ్చిన  అంకమ్మ సగర్వం గా వెళ్లి 12 దెబ్బలు తినేసాడు..నా టైం వచ్చింది, బెత్తం తో చెయ్యి పైన ఒక్కో దెబ్బకి , చెయ్యి దాచేసుకోడం. బ్రతిమిలాడుకోవడం వద్దండీ అని..అర్ధం చేసికోకుండా మొత్తం పూర్తి చేసారు. అందరికీ పక్క వాళ్ళని కొట్టేప్పుడు లెక్కపెడుతూ భలే ఆనందం :) అప్పుడే సీత వంతు మొదలయ్యింది ..16 దెబ్బలు, నాకన్నా ఒకటి ఎక్కువే అని నేను సంతోష పడేలోపలె అయిపోయాయి. ఒక్కసారి గుర్తు చేసికొంటే , ఆయన కొడుతూనే ఉన్నారు , ఈ పిల్ల చెయ్యి ఇంచు కూడా కదపకుండా ...అస్సల్ ఏడవకుండా ఆయన్నే చూస్తూ ఉంది. అంకమ్మ నా కన్నా ముందు తేరుకుని మాస్టారు సీతా మా లక్ష్మి ని అందరిలా గట్టిగ కొట్టలేదు అని ప్రశ్నించాడు. నిజమే, మా కన్నా కొంచెం చిన్న దెబ్బలు అన్నమాట. కాని గట్టిగానే కొట్టారు. మాస్టారు నవ్వుతూ సమాధానం చెప్పారు.మీలాగా కాదు ,ఆ అమ్మాయి చెయ్యి ఒక్కసారి కూడా వెనక్కి తీసికోలేదు అందుకే సీత కి చిన్న దెబ్బలు అన్నారు.

 

ఆ అబ్బాయి కేమి అర్ధం అయ్యిందో తెలిదు కాని..కాస్సేపు ఆలోచిస్తే నాకు మాత్రం దిమ్మ తిరిగి మైండ్ బ్లాక్ అయ్యింది అంటారు కదా అలా అయ్యింది.ఎందుకంటె ఈ  పిల్ల అస్సలు నొప్పి అనకుండా ఎలా అన్ని దెబ్బలు తినేసింది. అంటే మాస్టారు మీద ప్రేమే కదా ... మరీ ఇంతలా పోటి పడాలంటే మనవల్ల అయ్యేపని కాదు అనిపించింది. బాధ గా అనిపించినా సీతా మా లక్ష్మి దీ నిజమైన ప్రేమ అని ఒప్పేసుకున్న మనసులో. అలాగని పూర్తిగా ప్రేమించడం మానేయ్యలేదనుకోండి ..ఈ లోగా హెడ్ మాస్టారు శ్రీనివాసరావు గారి ప్లేస్ లో ఇంకో టీచర్ ని పిలిపిస్తున్నట్లు చెప్పారు , అంటే ఈయన వెల్లిపోతారన్నమాట..చాలా బాధ అందరికీ , పాపం ఆ వచ్చే పంతులమ్మ ని మాకు వచ్చిన తిట్లు, శాపాలు అన్ని పెట్టేశాం ..వెళ్ళద్దు అని ఆయనికి కూడా చెప్పాం :) ...సరే ఈ సీత కి యెవ్వరికి రాని ప్రశ్నలు వస్తాయి. ఆ వచ్చే కొత్త టీచరమ్మ పేరు అడిగింది మాస్టారుని. సరే ఆయన నోటితో చెప్పొచ్చు కదా ...ఉహూ, చక్క గా సిగ్గు పడుతున్న ఈ పిల్ల అరచేతిలో పెన్నుతో 'శ్రీ లక్ష్మి' అని రాసేస్తిరి...ఈ చోద్యం ఎక్కడన్నా ఉందా. అంటే ఆయనికి కూడా బోల్డంత ప్రేమ అని రుజువైపోయింది :) ...ఇంకా మనం పూర్తి గా ఆశలు వదిలేసుకున్నా౦   అని వేరే చెప్పక్కరలేదు కదా.

తర్వాత సంవత్సరమే నేను,సీత  ఇద్దరం వేర్వేరు ఊర్లు వెళ్లి , మల్లి  హైస్కూల్ కి ఊరిలో కలిసాము.ప్రతి న్యూ ఇయర్ కి మాస్టారు కి  తప్పకుండ గ్రీటింగ్ కార్డు ఇచ్చి వచ్చేది..ఆయన కూడా వాళ్ల ఇంటిదగ్గరి అబ్బాయిలతో కార్డు పంపించేవారు. ఇద్దరం కలిసే కొనేవాళ్ళం చెరో కార్డు ..కానీ తనకి రిప్లై వచ్చింది కానీ మనకి వస్తుందా లేదా అన్న అనుమానం తో ఇవ్వడం మానేశా అన్నమాట. తర్వాత  సెవెంతు క్లాస్ కి వాళ్ల అమ్మ వాళ్ళ ఊరు వెళ్ళిపోయింది.తర్వాత నేను కూడా గురుకుల పాఠశాలా లో చేరాను.

నేను ఇంజనీరింగ్ కి  వచ్చాక ఒకసారి ఊరిలో ఫ్రెండ్స్ ని కలసినప్పుడు తెలిసింది , అప్పటికీ  శ్రీనివాసరావు మాస్టారు ఎవరైనా మా అమ్మాయిలు  ఎదురైతే మా సీతా మా లక్ష్మి కబుర్లు (ఎక్కడున్నది, ఏమి చదువుతుంది ) చెప్పేవారు  అని. అంత అభిమానం పొందిన సీత నిజం గా అదృష్టవంతురాలు. PG చదివింది అని తెలుసు, తర్వాత పెళ్లి కూడా వెంటనే అయిపొయింది ఇప్పుడు ఎక్కడున్నది తెలిదు. పిల్లా, పాపలతో చల్లగా ఉండాలి అని కోరుకుంటున్నాను.

అందరికీ నమస్కారములు

అందరికీ నమస్కారములు

మరపురాని జ్ఞాపకాలు కొన్ని ఈ బ్లాగుద్వారా అందరితో పంచుకోవాలని కోరిక. చదవడమే కాని వ్రాయడం అలవాటు లేదు.,  చిన్నప్పటినుండీ చాల పుస్తకాలూ చదివాను, సాహిత్యం అని చెప్పబడే పుస్తకాలూ కూడా, ఎందుకంటె కనిపించిన ప్రతి పేపర్ చదివే అలవాటు వల్ల :)  వారెన్ బుఫేట్ చదివాకా, అసలు అందరూ వ్రాసింది ఒకటే అనిపిస్తుంది .తర్వాత  భగవద్గీత ని కొంచెమే చూసా, మరి  బుఫేట్ కూడా  భగవద్గీత చదివాడా వ్యాపార రహస్యాలకోసం అని పెద్ద అనుమానం :)        

నా వ్రాతలు కొంతమందికైనా నచ్చుతాయన్న  ఆశతో ..